Μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου το 1949 , το ένα δέκατο του πληθυσμού της χώρας είχε μείνει άστεγο. Το κλίμα είναι ιδιαίτερα ταραγμένο και η εμπιστοσύνη στη δραχμή έχει κλονισθεί.

Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία της Νομισματικής Επιτροπής που έχοντας την έδρα της στην Τράπεζα της Ελλάδος, παρακολουθεί και παρεμβαίνει για την τήρηση της νομισματικής πολιτικής. Η δραχμή στο διάστημα αυτό θα υποτιμηθεί έναντι των ξένων νομισμάτων, ουσιαστικά πέντε φορές με έμμεσους ή άμεσους τρόπους. Ήδη από το 1950 η κατάσταση δείχνει κάποια σημεία σταθεροποίησης. Τα πρώτα μεταπολεμικά τραπεζογραμμάτια που τέθηκαν σε κυκλοφορία στις 11.11.1944 είναι αξίας 50 και 100 δραχμών και απεικονίζουν τη Νίκη της Σαμοθράκης και προσωπογραφία του πυρπολητή Κωνσταντίνου Κανάρη.

Toν Απρίλιο του 1953 θα παρθεί μια επώδυνη αλλά αναγκαία απόφαση από την κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου, με ευθύνη του υπουργού Συντονισμού Σπύρου Μαρκεζίνη:  Στις 9 Απριλίου το πρωί οι Έλληνες θα μάθουν από το ραδιόφωνό τους την υποτίμηση κατά 50% του εθνικού νομίσματος απέναντι στο δολάριο και κατά συνέπεια στα υπόλοιπα διεθνή νομίσματα.   Η υποτίμηση αυτή θα φέρει το δολάριο στις 30 δραχμές. Η ισοτιμία αυτή θα διατηρηθεί για παρά πολλά χρόνια και ίσως η απόφαση αυτή αποτελεί το βασικότερο παράγοντα για την οικονομική ισορροπία των ετών 1953-1972.

Το 1950, το πρώτο τραπεζογραμμάτιο που καθ? ολοκληρία μελετήθηκε προπαρασκευάστηκε και τυπώθηκε στην Ελλάδα ήταν αυτό των 5.000 δραχμών.